In Hoek zien we hoe Schweigman en Mosk hun beeldtaal vertalen naar de vlakke vloer en hoe ze ook hier, op net iets meer afstand tot het publiek, een geheel eigen universum creëren met een wonderlijke logica en sterke beelden.
De toneelvloer wordt gedomineerd door een immense stalen beweegbare wand, die een gevaarte kan zijn of een intieme hoek kan vormen. De nietige lichamen van de spelers moeten zich verhouden tot deze grote kracht.