In de voorstelling Klep stapt het publiek in een treintje met verduisterde wagonnetjes, en rondgereden te worden om alle gevoel van oriëntatie te verliezen. Wat volgt is een confrontatie met de fysieke aanwezigheid van een groep performers, via verschillende kijkgaatjes. Je zit in een donkere kleine ruimte. Voor je gaat een luikje open. Je kijkt door het luikje en ziet een navel. Aan die navel blijkt een heel mens vast te zitten.